ELECTRINA Pocula

ELECTRINA Pocula

Magnatibus olim in pretio fuisse, docet Trebellius Pollio: Quietus Tyrannus electridem pateram, quae in medio vultum Alexandri haberet, et in circuitu omnem historiam contineret, signis brevibus et minutulis, Pontifici propinavit. Lamprid. item in Alexandro Seu. Helena dicitur Minervae Lindiae calicem ex electro consecrasse etc. Ex eodem seu lapide seu gemma, etiam annuli fiebant, Attemid. l. 1. c. 5. et nummi, ut docet Savaro, et diximus paulo ante, ac rusticarum feminarum monilia, Isid. Etymolog. l. 16. c. 8. Imo vasa quaelibet, Neratius IC. et vites. Sidon. Apollin. Carm. 24. in fine.

Quis pomaria prisca Regis Indi

His nunc comparet, auresqueve vites

Electro viridante pampinitas?

Aedificiorum quoque columnae. Claud. de R. Proserp. l. 1. v. 254.

Atria cingit ebur, trabibus solidatur aênis

Culmen, et in celsas surgunt electra columnas etc.

Sed quid proprie esset Electrum, et ubi terrarum nasceretur, non levis inter antiquos contentio est. Poetae ex succo populi arboris expresso illud generari statuêrunt, unde nota Heliadum fabula, Ovid. l. 2. Metam. v. 364.

Inde fluunt laehrymae, stillataqueve sole rigescunt

De ramis electra novis:

Sed Lucian. rotâ Italiâ lustratâ, obitaque Eridani, in quem praecipitatus Phaethon fingitur, ripâ comperit non modo ibi electrum nongigni, sed nec populum Ullam esse, e cuius cortice destillaret,

ut Viginerius notar ad Philostrati icones. Alii censent, metalli id essa genus, et ad argentum accedere: vel potius crama esse ex auro et argento, cuius quinta pars argentum fit. Plin. l. 23. c. 4. Omni auro inest argentum; ubicumque quinta portio est, electrum vocatur: fit et cura electrum, addito argento; quod si quintam portionem excessit, incudibus non resistit. Ubi duplex statuit electrum, alterum naturale, alterum factitium. Imo triplex habet Serv. ad Aen. l. 8. v. 402. cum ait: Tria sunt electrigenera, unum in arboribus, quod Succinum dicitur: aliud quod naturalter invenitur: tertium, quod fit de tribus partibus auri et una argenti. Audi et Ambros. Hexamem. l. 3. c. 15. Quod electrum lacrima virgultisit, et in tantam materiae soliditatem durescat, nec levibus id asseritur testimoniis: quando folia et minutissimae surculorum portiones; aut exigua quaedam animantium genera in electro saepe reperiantur, quae videtur, cum adhuc gutta esset mollior, recepisse et solidam tenuisse. Certe Daniel Hermannus Prussus, ranam et lacertam succino Prussiaco insitam.

Quae Iascus Gedani monumenta insignia servat:

erudito carmine eelebravit; quod Laurentius Scholtzius Historiae Succini ab Andrea Aurifabro Vratisl. editae l. 5. Ep, Medic. adiunxit. Unde autem ille sucus, quaerit Becmannus de Orig. L. L. Poetis, ut dictum, et populo arbore; Plin l. 37. c. 3. nascitur defluente medullâ pinei generis arboribus, ut gummi in cerasis, resina pineis. Erumpit humoris abundantia. densatur rigore vel tepore Autumnali. Aliis sucus et quasi sudor quidam terrae aut saxorum esse creditur, et ad classem bituminis pertinere. Georg. Agricola de Nat. foss. l. 4. Quae omnia ita concilies, ut ex arboribus quibusdam, quae satae sunt in locis succino abundantibus, illud manare dicas: quale enim solum, tales arbores, in quas e terra derivati, et inde iterum in terram destillare, docet Andr. Libavius l. de Succino. In diversis autem illud mundi tractibus nasci scribunt Eruditi. In littore maris britannici inventum refert Hector Boethius de rebus Scot. in mari Gothico, Finnico, Livonicoque provenire, docuit Com. Scribon. Gryphaeus in Epit. Hist. Olai M. l. 12. c. 8. in Hispania Strab. l. 3. ad Padum inprimis, Priscianus Caesar. Periegesi.

Hîc electra legunt alvis fluitantia Celtae,

Succina quae memorant, mellis vinisque colore,

Quae paleas rapiunt tractu, frondesque caducas. Vide supra.

Auctor Anonymus Hist. Orbis Terr. Geogr. et Crv. maris Balthici, qua Prussiam alluit, speciale facit donum: Concedit tamen, in littoribus quibusdam Hiberniae etiam eiusmodi quid non ita pridem observati coepisse, atque etiam ad Viadri ripam, iuxta pagum Schaumburg haud procul Custrino, eiusfrusta non pauca reperiri, c. 3. de Hydrographia etc. Idem videtur esse cum Lyncurio, cuius meminit Plin. l. 8. c. 38. et l. 37. c. 2. et 3. Ceterum quod nomen Electri attinet, Graecis ἠλεκτρον dicitur, vel a fulgore Solis aemulo, quem iidem Ἠλέκτορα vocant: vel quod, fluidum cum sit naturâ, ad eius occasum indurescat: vel παρὰ τὸ ἑλίςςῳ, ἢ παρὰ τὸ ἑλεῖν τὰ ἐκτὸς, quod tritum, ubi incaluit, paleas vel alia minuta ad se rapiat. unde Α῾ρπαξ quoque Harpax cicitur, Vide Auctores supra laudatos, ut hic infra.